Hieronder vindt u een citaat van de Britse professor in de anthro-zoölogie (relaties tussen mens en dier) John Bradshaw, die de kern van de oorzaak van het meest voorkomende probleemgedrag mooi samenvat:

"Thus far, dogs have done their best to adjust to the many changes and restrictions we have imposed upon them -in particular, our expectation that they will be companionable when we need them to be and unobtrusive when we don't....Today, ... many pets live in circumscribed environments and are expected to be simultaneously better behaved than the average human child and as self-reliant as adults. ...The new unrealistic standards to which many humans hold their dogs have arisen from one of several fundamental misconceptions about what dogs are and what they have been designed to do. (Bradshaw, 2011,p.XVIII)"

Vertaling: "Honden hebben tot dusver hun best gedaan om zich aan te passen aan de vele veranderingen en beperkingen die we hen opgelegd hebben, in het bijzonder dat ze aangenaam gezelschap zouden zijn wanneer WIJ dat willen en onopvallend wanneer we hen niet nodig hebben… Vandaag leven veel huisdieren in een begrensde omgeving en wordt van hen verwacht dat ze zich daarin beter gedragen dan het gemiddelde mensenkind en tegelijk even zelfstandig zijn als een volwassene. Deze nieuwe, onrealistische eisen die mensen van hun hond verwachten komen voort uit de vele misvattingen over hoe honden in elkaar zitten en waarvoor we ze eigenlijk gefokt hebben.”

Probleemgedrag bij honden kan veel oorzaken hebben, zoals;

• een mindere relatie tussen hond en baas

• een slechte socialisatie

• communicatieproblemen

• medische en erfelijke factoren

• …

In geval van probleemgedrag maken wij eerst een grondige analyse van het probleem om zo tot een oplossing te komen.

De meeste gedragsproblemen kunnen met een aangepast heropvoedingsprogramma verholpen worden. Betreft het echter een probleem met een medische oorsprong dan kunnen we u doorverwijzen naar deskundige en ervaren dierenartsen.

Kostprijs voor een individueel pakket, bestaande uit 4 lessen, waarbij je moet rekening houden met het feit dat een eerste les ongeveer 2,5 à 3 uur duurt en de vervolglessen ongeveer 1 uur bedraagt 350 euro. Ifv de juiste match kan het mogelijk zijn dat de eerste les gecombineerd wordt met een andere klant. De eerste les gaat indoor door, waardoor de weersomstandigheden geen parten spelen.

Afspraken kunnen enkel telefonisch -0495/81.96.82- gemaakt worden en niet per mail.

Tot slot nog even dit: De laatste jaren is er een kentering gekomen in de manier waarop honden getraind en opgevoed moeten worden. Waar er vroeger werd vanuit gegaan dat honden met harde hand moeten geleid worden, is er ondertussen heel veel concensus over het feit dat honden het best getraind worden met positieve bekrachtiging. Tot zover de blijde boodschap. De dagelijkse realiteit van hondeneigenaars én hondentrainers leert echter dat je er enkel met (positieve) training niet komt. Een goed getrainde hond is daarom nog geen goed opgevoede hond. Het is zelfs omgekeerd: een hond leert veel makkelijker als hij is opgevoed. Met andere woorden, we hebben vooral nood aan opvoeding, het streven naar een goede band met de baas. De training is dan de kers op de taart. Veel mensen hebben geen wedstrijdambities met hun hond, maar willen enkel dat het een goede familiehond wordt, dat er in harmonie kan samengeleefd worden. De hond opvoeden is hier de belangrijkste taak en dat bereiken we door te weten hoe een hond denkt en door veel structuur te geven, maw het opbouwen van nuttige gewoontes die de hond veel positieve aandacht opleveren, in plaats van de gebruikelijke reprimandes en veel negatieve aandacht. Structuur levert vooral veel beloningen op, dat is het idee.

Helaas is het in sommige kringen bijna een taboe geworden om te spreken over structuur en het opleggen van grenzen. Een aantal fanatiekelingen en self made gedragstherapeuten gaan honden beschouwen als gelijken, waarbij wij als mens het recht niet hebben om in te grijpen... Waarbij er gepretendeerd wordt dat we enkel op een positieve manier mogen ingrijpen wanneer het verkeerd gaat en waarbij iedere vorm van beperkingen geweerd moet worden. Deze individuen maken dan gebruik van heel wat "rocket science" (lees: voor leken moeilijk en op wetenschap gefundeerde taal) om hun mening op te dringen. Van achter hun lessenaar en met heel wat beeldmateriaal en nog veel meer met minachting voor andere hondentrainers gaan ze fel tekeer. Er worden seminaries georganiseerd, waarbij ze elkaar in leven houden door elkaar toe te juichen, in plaats van zichzelf in vraag te stellen, samen te werken met echte wetenschappers en geen pseudowetenschappers, in plaats van naar het terrein te gaan en de gebruikte technieken en theorieën te toetsen aan de realiteit en niet aan een steriele, prikkelarme omgeving. Helaas is mijn ervaring dat het bij die mensen spijtig genoeg bij veel theorie blijft... dat wanneer ze geconfronteerd worden met een echt probleemgeval, ze heel snel grijpen naar verklaringen die hun professioneel kunnen moeten camoufleren. Wanneer een hond een klein beetje teveel karakter of een X-factor heeft, wordt dit afgeschreven als "overprikkeld", "gestoord", "maatschappelijk onaanvaardbaar" of "een ondraaglijke vorm van psychisch lijden". Heel wat honden worden benaderd met alternatieve praktijken zoals bioresonantie, wichelroede, helende zalfjes, krijgen medicatie zoals antidepressiva en kalmeringsmiddelen voorgeschreven, of worden in het ergste geval zelfs geëuthanaseerd. Wanneer ik andere trainers vraag om me te demonstreren hoe ze deze iet of wat moeilijkere karakters op een realistische manier onder controle kunnen houden met louter positieve bekrachtinging, dan blijft het meestal stil of volgt er een fanatiek betoog zonder inhoud. Maw, ik wacht nog steeds op de eerste profeet die het me kan tonen...

Over honden die - volgens hun theorie - perfect overal en altijd positief kunnen getraind worden, grijpen ze tijdens hun betoog soms terug naar de manier waarop dolfijnen getraind worden. Dolfijnen die in een bassin zwemmen en die daar gevangen zitten, die volledig afhankelijk zijn van hun trainers voor het vervullen van hun primaire levensbehoeftes. Dolfijnen die wanneer ze niet meewerken een "time-out" krijgen door isolatie van hun soortgenoten en die onder impuls van honger onder het systeem van positieve bekrachtiging werken... Wanneer je verklaringen van Richard O'Barry leest, de trainer van de 7 dolfijnen die Flipper moesten vertolken , dan kom je tot de heel andere vaststelling dat de idyllische soap die de heldenverhalen van Flipper illusteert... Niet toevallig is deze man nu één van de grootste tegenstanders van het houden van dolfijnen in gevangenschap. Niet één opname van Flippers avonturen werd in open zee gemaakt en als er dan toch beelden te zien zijn in open zee, dan zijn ze computer geanimeerd. The American Navy werkt ook met dolfijnen, die in tegenstelling tot Flipper wel degelijk in open zee opdrachten uitvoeren. Alleen worden deze dieren met een hongergevoel uitgestuurd en krijgen ze een velcro snuitband om, zodat ze zichzelf niet kunnen voederen... Op die manier kunnen ze vroeg of laat niet anders dan toegeven aan de sonarsignalen die hun trainers als terugroepcommando uitsturen. Onze filosofie is dat je in onze maatschappij, zoals deze hierboven door Bradshaw beschreven wordt, niet anders kan dan grenzen opleggen. In onze school worden we dagdagelijks geconfronteerd met bijna onmogelijke combinaties die een heel adequate aanpak vereisen, willen we ze met elkaar verenigen. Hierbij leggen we de klemtoon op het bevestigen van gewenst gedrag, maar helaas is er ook de onvermijdelijke "zelfbelonende factor" die dieren (en mensen!) waar mogelijk zullen opzoeken en waar we dus een antwoord moeten op vinden. Er is dus meer dan alleen maar de positieve beloning uit onze hand...

Soms moet er gewoon ingegrepen worden. Inderdaad, waarbij we moeten kunnen begrenzen. Daarbij zien we 'begrenzen' louter als een technische term uit de gedragswetenschap die niets te maken heeft met 'pijn doen' maar wel met 'ongewenst gedrag doen ophouden', zodat we de deur opnieuw kunnen openzetten naar belonen. Waarbij we de mensen attitudes leren om zekere fouten (=ongewenst gedrag) van de hond te leren voorkomen, want voorkomen is nog altijd beter dan straffen.